Pandemi herkes için zorlu bir süreç oluyor. Günlük hayatimizdan is yasamina kadar pek çok konuda bildiklerimizi derinden etkiledi. Karantina dönemleri ya da kurum ve kuruluslarin evden çalisma modeline geçmesiyle birlikte çiftler, birbirleriyle daha çok vakit geçirmeye basladi. Zaman zaman bu birlikte geçirilen zamanin artmasi tek basina bir sorun haline de geldi.
Covid-19 salgini çiftleri farkli sekillerde etkilese de herkes için ortak olan bir gerçek var, o da bu sürecin travmatik olmasi. Travma ile basa çikmadaki en önemli kaynaklarindan biri de çiftler arasindaki iliskiler. Bu süreçte ihtiyaçlari olan destegi partnerlerin birbirlerine saglamasi ve dolayisiyla çiftler arasindaki güçlü iliski travmayla basa çikmayi kolaylastirabiliyor. Peki nasil?
DBE Davranis Bilimleri Enstitüsü'nden Uzman Psikolog/Çift ve Aile Terapisti Inci Canogullari, sürecin her iki taraf için de zorluguna dikkat çekiyor. Canogullari; "Travma, birey için oldukça agir bir yüktür. Çiftler ise bu yükü beraber tasiyabilir. Ama unutmamaliyiz ki yük yine ayni yüktür. Yükü, iki kisinin tasiyor olmasi o yükün yok olmasi ya da azalmasi demek degil, her iki tarafin da kendi payina düsen ve tasimasi gereken bölümünün azalmasi anlamina gelir. Çünkü iki kisi oldugumuzda güçlerimiz birlesir. Birbirimizin yaralarini sarar, fiziksel ve duygusal destek verebiliriz. Bazen ihtiyacimiz oldugunda birinin sadece orada oldugunu bilmek bile tek basina oldukça etkilidir. Bunlar da o yükün agirliginin daha az hissedilmesini saglar. Böylece daha da güçlenerek yolumuza devam edebiliriz. Çünkü devam etmemiz gerekir, yol uzun bir yol" diyor.
"Duyulmadigimizda sesimizi duyurmak için hirçinlasiriz" diyen Canogullari; "Bu yolu birlikte yürümek, çiftlere ortak bir hedef verir. Fakat hedef ortak olsa da bazen yolun nasil yürünecegine dair partnerler arasinda fikir ayriliklari yasanabilir. Bu gibi durumlarda partnerler birbirlerini dinlemeli ve suçlamadan, hakaret etmeden ve asagilamadan yorum yapmalidir. Hedeflerin ortak oldugunu unutmamak ve gerektiginde bunu hatirlatmak önemlidir. Her iki tarafin da düsüncelerini, fikirlerini paylasabilmesi ve partneri tarafindan duyuldugunu hissetmesi gerekir. Sesimizi duyuramadikça hirçinligimiz daha da artar. Bu da karsi tarafa kin, öfke, asagilama ve bazen de fiziksel siddet olarak yansiyabilir. Hele ki böyle zor dönemlerden geçerken bir de bunlari yasamak yükümüzü hafifletmek yerine daha da agirlastiracaktir" diyor.
Geçmisteki travmalar, ailede geçmiste yasanan bir hastalik hikayesi ya da kayiplar sebebiyle partnerlerden birinin digerinden daha fazla etkilenebilecegine dikkat çeken Inci Canogullari; "Çiftlerden biri digerinden daha fazla etkilenmis olabilir. Daha çaresiz, daha kaygili hissediyor, böyle olunca da mantikli düsünemiyor ve panik davranislari artiyor olabilir. Bunun çok çesitli sebepleri vardir. Bu gibi durumlarda çiftler davranislarini saçma, komik, çocukça bulmak ve kaygilarini minimize etmek yerine onu anlamaya çalisip ihtiyaçlarinin neler oldugunu sorabilir. Kayginin arttigi zamanlarda çift olarak sahip olunan kaynaklar devreye sokulabilir. Birlikte fotograflara ve videolara bakip o günleri hatirlamak bir süreligine o pozitif duygularin hissedilmesini saglayacaktir" diyor.
Çiftlerin zaman zaman yalniz kalma ihtiyaci duyabilecegini aktaran Canogullari; "Yalniz kalma ihtiyaci duyuldugunda, imkanlar dahilinde, bunu saglayabilmek de çok önemlidir. Çiftlerden birinin bir süreligine bir odada yalniz kalmak istemesi digerinden sikildigi ya da artik onunla beraber olmak istemedigi anlamina gelmez. Böyle zamanlarda beni sevmiyor, beni önemsemiyor gibi olumsuz düsüncelere kapilmadan partnerlerin birbirlerinin ihtiyaçlarina saygi göstermesi ve bunun normal bir durum oldugunu kendine hatirlatmasi gerekir. Her ne kadar su anda hiç geçmeyecek gibi gelse de bu geçici bir durum ve bu günler sona erecek. Ileride partnerinizle birlikte bu sürecin üstesinden nasil geldiginizi hatirlamak ve hatta birlikte gülebileceginiz hikayelerinizin olmasi ne kadar güçlü bir iliskiniz oldugunu size gösterecektir" diyor.