Zülfü Livaneli’nin söz ve müzigi kendisine ait olan Ada adli parçasinda geçen, sarkidan bihaber olanlarin dahi siklikla kullandigi “Dünyayi güzellik kurtaracak, bir insani sevmekle baslayacak her sey” sözünü duymayan yoktur sanirim. Duymadiysaniz dahi sosyal medya üzerinde gerek yorumlarda, gerek paylasimlarda mutlaka görmüssünüzdür.
Üstattan feyz alarak, sevgi evreninin çapini biraz genisletmek istiyorum, bu yazimda. Çevremizde bizimle birlikte ama çogu zaman bizden uzak yasayan diger canlilar: Sokak hayvanlari
Hayvan dostu olmak kolay degildir.
Önce dost olmak gerek.
Zira, dost olmayan kimseye veya herhangi bir canliya iyi gözle bakmaz ve yaklasmaz hiçbir canli.
Oysa ki, firsat verilse dost canlisi candan dostlar, can dostu hayvanlar bize dost kavramini ögreten en büyük ögretmenler olacak.
Çogunlugu Müslümanlardan olusan canim ülkemin, kutsal kitabinda bir ayet vardir: “ Ey insanlar dost olun; Allah gibi (Rab kullarindan kendisi gibi davranmalarini ister. IYILIKLE,GÜZELLIKLE, YARDIMLA, AF EDEREK, HOS GÖREREK, KOLAYLASTIRARAK, ZULÜM ETMEYEREK”
Kedi, köpek, kus, balik, kaplumbaga….Çevrenizde ya da evinizde beslediginiz farkli dostlariniz hayatiniza saglik ve psikoloji açisindan çok farkli yönlerden fayda saglar.
Takip ettiginiz sosyal medya hesaplarina bir bakin, çogunun hayvanlara ait, hayvan resimleri, videolari, vs. paylasan hesaplar oldugunu görürsünüz.
Kesinlikle yapmacik degildir bir hayvan, ne hissediyorsa onu gösterir, sizi kandirmaya çalismaz. Asla sizin arkanizdan konusmaz, is çevirmez, planlar yapmaz. Hayvanlar masumdur, saftir ve iyi niyetlidir.
Peki; aradaki mesafe, korku veya nefret neden?
Kaynagini bulmak için çocukluga mi dönmek gerekir. Örnegin, anne kizini parka getirmis, oynatiyor. Çocuk mutlu. O sirada parkin içinden bir köpek geçiyor ve aileyi görünce kuyruk salliyor, bu onun iletisim yolu belki de. Çocuk, çikarsiz, hesapsiz, korkmadan gitmek istiyor köpegin yanina. Ancak anne tutuyor elinden, engelliyor kizini. Engeli devamli kilmak için de ögretiyor, yillar önce de ona ögretilmis olan asilsiz ögretiyi: “hav hav seni isirir, sakin yanina gitme!”
Iste, sevgi zinciri kirildi. Temelsiz bir ögreti küçük bir kizin zihnini yeniden bulandirdi. Anne bir girisimde daha bulunuyor ve köpegi kovaliyor yanlarindan. Bazilari da daha ileri gidip tasliyor ki; o zaman olanlar oluyor. Köpek ya kaçiyor ya da kendini savunma iç güdüsüyle karsi saldiriya geçiyor.
Iste ögrendik, hayvanlara yaklasmayacagiz, onlari görünce kovalayacagiz, hatta kendimizi korumak için onlari taslayabiliriz.
Bu kadar mi?
Biz insanoglunun en büyük ukalaligidir diye düsünürüm zaman zaman, hayvanlarin düsünemedigini düsünmemiz. Oysa kendi köpegimi gözlemliyorum, kedi yavrularina babalik yaparken. O yemegini yedikten sonra yavru kediler geliyor yemek tasinin yanina, ancak boylari ermiyor kaptan yemek yemege. Bizim ki, dev cüssesinde beklenemeyecek bir zarafet ile yavruyu hafifçe ensesinden tutup , yemek kabinin içine birakiyor. Küçük kedi tislamiyor, kaçmiyor; çünkü sevginin dili ortak!
Neler yapilabilir diye düsünüyorum? Aileler, yerel yönetimler, sivil toplum örgütleri, ögretmenler. Örnegin, okullarda hobi bahçeleri olur bazen. Çocuklar yesili sevmeyi ögrenir bu sayede. Bu bahçelere birkaç tavuk, ördek, kedi veya köpek de dahil edilemez mi? Bence çok etkili olur. Baska birinin hayatina dokunabilmek haz verir insana. Bilim adamlarinin ortak görüsüdür; hayvan beslemek sorumluluk asilar, stresten uzaklastirir,kalp sagligini korur, insan ruhunu inceltir……
Ama hayvan beslemek derken, sorumlulugu çok büyük; iyi düsünmek gerekir. Zira, sokaklarda çelimsiz, hastalikli olarak gezinen birçok kedi veya köpek, zamaninda bir çocugun ya dogum günü ya da karne hediyesiydi. Heves bitince sokaga salindilar. Ekolojik dengesi bozulmus, evde beslenmis, hazir mamaya alistirilmis bu canlilar, çöpten yemek aramayi bilmedikleri için de hastalanmislar ve zayiflamislar. Unutmayin, bu en büyük zulüm.
Mevlana ile bitirelim; o farkli nedenlerle söylemisse de bu sözleri, sevgi her yerde ve biçimde sevgidir:
“Sevdigini mertçe seven kisi, pervane gibi özler atesi. Sevip de yanmaktan korkanin, masal anlatmaktir isi.”
